دست به دست کردن عمودی ارتباط در شبکه های بدون سیم ترکیبی بر مبنای روش های خود سازماندهی

در آینده نزدیک استفاده از ابزارهای ارتباطی شخصی چند وضعیتی متداول میشود. این ابزارهای ارتباطی از چندین استاندارد متفاوت حمایت میکنند و قادرند تا در محیط های مختلف، با انتخاب بهترین شبکه موجود و مناسبترین سرویس را به کاربران ارائه دهند. تحت چنین شرایطی دست به دست کردن عمودی ارتباط نیازمند توجه ویژه ای است. در یک سیستم مخابرات سیار سلولی، احتمال قطع ناخواسته ارتباط، در فرایند دست به دست کرن شفاف ارتباط، از مسائل مهمی است که در طراحی سیستمهای ارتباطی بدون سیم مورد توجه قرار میگیرد. قطع ناخواسته ارتباط و شفافیت در دست به دست کردن عمودی ارتباطات، اهمیت بیشتری پیدا میکنند. حل این مسائل به ویژه زمانی پیچیده تر است که شبکه های ارتباطی متفاوت بر مبنای سیاست پیوند ضعیف ترکیب شده باشند. در این رساله به بررسی مساله دست به دست کردن عمودی ارتباط در شبکه های ترکیبی پرداخته میشود. به طور خاص راه حلهایی برای کاهش احتمال قطع ناخواسته ارتباط و نیل به اهداف مورد نظر ارائه و مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت. در این میان سعی میشود تا به ایده محوری خود سازماندهی در طراحی سیستمهای مخابراتی سیار توجه شود. پس از معرفی هر کدام از راه حلهای پیشنهادی با ارائه مدلهای تحلیلی و با استفاده از شبیه سازی به مطالعه بازدهی آنها پرداخته میشود. نتایج شبیه سازی ها و مدلهای تحلیلی نشان میدهند که روشهای پیشنهادی به میزان قابل توجهی و عملکرد فرایند دست به دست کردن عمودی ارتباط را بهبود می بخشد.